“Zaman”, insanın sosyal varoluş ve etkileşimini belirleyen temel bir kategoridir. Zamansal algı ve pratiklerin gündelik hayat dünyasında, insanın kendisi ve çevresiyle ilişki kurmasını temin eden bir iletişim kodu olduğu görülür. Ancak insan ve toplum hayatındaki bu belirleyici önemine rağmen, sosyal bilimlerde zaman olgusunun yeterince incelendiğini söylemek güçtür. Bu çalışma ‘zaman’ konusunu düşünsel ve tarihsel arka planıyla birlikte sosyolojik boyutta incelemeyi amaçlamıştır. Sosyal zaman pratiklerinin dindarlıkla etkileşimi, çalışmanın ana temasını teşkil etmiştir. Zira kültürel unsurlarla birlikte sosyal zamanın özellikle dini inançlar ve pratiklerle içli dışlı olduğu anlaşılmaktadır.
Eserde sosyal zamanla ilgili anlayış, tasavvur ve pratiklerin Türk kültür ve toplum yapısındaki yansımaları tarihsel bir süreklilik çizgisinde ortaya konmuştur. Farklı toplum yapılarını karakterize eden sosyal zaman örüntüleriyle, değişme süreçlerini temsil eden zamansal pratikler disiplinlerarası bir yaklaşım içerisinde ele alınmaya çalışılmıştır. Bir semboller sistemi olarak zamanın sosyal eylemleri mümkün kılan yapısı kuramsal boyutta değerlendirilmiş, ancak onun sosyokültürel değişmeyle ilişkisi göz ardı edilmemiştir.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.